Οι μυκητιάσεις του δέρματος είναι συχνές. Αναπτύσσονται ως αποτέλεσμα μόλυνσης από ανθρωπόφιλους και ζωοανθρωπόφιλους μύκητες. Μπορείτε να μολυνθείτε μέσω προσωπικής επαφής επισκεπτόμενοι δημόσια λουτρά και σάουνες, πισίνες και γυμναστήρια. Οι μυκητιασικές παθολογίες έχουν χαρακτηριστικές κλινικές εκδηλώσεις, αλλά δεν γνωρίζουν όλοι πώς φαίνεται ο μύκητας των ποδιών, έτσι λίγοι άνθρωποι αναζητούν ιατρική βοήθεια στα αρχικά στάδια. Αυτό συμβάλλει στην εξάπλωση της μόλυνσης.
Συμπτώματα δερματικών βλαβών στα δάχτυλα των ποδιών
Οι αρχικές αλλαγές που προκαλούνται από μια μυκητίαση είναι δύσκολο να παρατηρηθούν: δεν προκαλούν παθολογικές αλλαγές στην πληγείσα περιοχή και δεν δημιουργούν ενόχληση. Με ένα ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα, η μόλυνση σε αυτό το στάδιο μπορεί να υποχωρήσει από μόνη της. με μείωση της άμυνας του σώματος, θα αναπτυχθεί και θα περάσει στο επόμενο στάδιο. Σε αυτό το στάδιο σχηματίζονται αποκολλήσεις που μοιάζουν με αλεύρι στην μεσοδακτυλική περιοχή. Το δέρμα κοκκινίζει, ξηραίνεται και ραγίζει. Αυτή η διαδικασία συνοδεύεται από έντονο κνησμό. Τα πόδια και οι φτέρνες έχουν υγιή εμφάνιση.
Συμπτώματα μυκητιασικής λοίμωξης στα νύχια των ποδιών
Τα προσβεβλημένα νύχια φαίνονται συγκεκριμένα, επομένως δεν είναι δύσκολο να αναγνωρίσουμε την έναρξη μιας λοίμωξης. Η παθολογική διαδικασία εξελίσσεται σύμφωνα με το ακόλουθο σενάριο:
- Οι πλάκες των νυχιών πυκνώνουν, το χρώμα τους αλλάζει: η απαλή ροζ απόχρωση εξαφανίζεται και εμφανίζεται ένα κιτρινωπό-γκρι χρώμα.
- Εμφανίζεται ένα κενό μεταξύ του κοντάκι και της πλάκας.
- Η πλάκα των νυχιών αρχίζει σταδιακά να ξεφλουδίζει, οι άκρες της γίνονται εύθραυστες. Καταρρέουν και σταδιακά καταρρέουν.
- Στην πληγείσα περιοχή εμφανίζεται έντονος κνησμός. Σας αποσπά την προσοχή από τις καθημερινές δραστηριότητες.
- Στο δέρμα ανάμεσα στα δάχτυλα σχηματίζονται ερεθισμοί και ερυθρότητα και μετά επώδυνες ρωγμές.
- Η πληγείσα περιοχή έχει μια δυσάρεστη ξινή μυρωδιά.
Γίνεται δύσκολο να κόψετε τα νύχια σας με κανονικό ψαλίδι νυχιών. Δεν μπορούν να υποστούν επεξεργασία με λίμα νυχιών ή ειδικό τσιμπιδάκι: οι πλάκες θρυμματίζονται.
Συμπτώματα μύκητα στα πέλματα των ποδιών
Είναι πιο δύσκολο να προσδιορίσετε μόνοι σας τα σημάδια του μύκητα των ποδιών. Η ανάπτυξη μόλυνσης προκαλεί την εμφάνιση σχηματισμών στο πέλμα που μοιάζουν με κάλους. Η εμφάνιση άλλων συμπτωμάτων σχετίζεται με ποια μορφή της νόσου εξελίσσεται.
Όλα ξεκινούν από την πλακώδη μορφή. Σε αυτό το στάδιο, η μόλυνση εξαπλώνεται σε ολόκληρο το πέλμα. Το δέρμα σε αυτό γίνεται τραχύ και κεράτινο, αρχίζει να ξεφλουδίζει ενεργά και να φαγούρα έντονα. Εξωτερικά, το πόδι μοιάζει με αποτέλεσμα έλλειψης τακτικού πεντικιούρ (απεριποίητο).
Στη συνέχεια, αναπτύσσεται η υπερκερατωτική μορφή. Κατά την πορεία του σχηματίζονται γκρίζες πυκνώσεις στα τόξα. Ξεφλουδίζουν πολύ στις άκρες. Στη θέση των παλιών κάλων εμφανίζονται βαθιές ρωγμές. Αυτή η διαδικασία προκαλεί έντονο πόνο. Οι γιατροί αποκαλούν αυτό το φαινόμενο «πόδι μοκασίνης». Αν κοιτάξετε το πέλμα του προσβεβλημένου ποδιού από ψηλά, φαίνεται ότι έχει κολλήσει μια χοντρή κιτρινογκρι σόλα. Η μυκητιασική λοίμωξη εξαπλώνεται στον μεσοδακτύλιο χώρο και στα νύχια. Αλλάζουν χρώμα, ξεφλουδίζουν και καταρρέουν.
Δυσιδρωτική μορφή. Χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση στο δέρμα των ποδιών φυσαλίδων γεμάτες με θολό υγρό. Αυτό είναι δυνατό μόνο σε προχωρημένες μορφές μόλυνσης. Όταν οι φυσαλίδες καταρρέουν, στη θέση τους εμφανίζονται διαβρώσεις που δακρύζουν, οι οποίες ρέουν συνεχώς. Τα παθογόνα βακτήρια διεισδύουν εύκολα στις ανοιχτές πληγές. Η δευτερογενής μόλυνση επιδεινώνει σημαντικά την κατάσταση του ασθενούς. Σε αυτή την περίπτωση, είναι πολύ δύσκολο να διαγνωστεί μια μυκητιασική λοίμωξη με εξωτερικές εκδηλώσεις: τα συμπτώματα είναι παρόμοια με την κλινική εικόνα του εκζέματος ή της ψωρίασης.
Κλινικά σημεία του μύκητα ανά στάδιο της νόσου
Μπορεί να χρειαστούν 3-14 ημέρες από τη στιγμή της μόλυνσης μέχρι να εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματα. Η διάρκεια της περιόδου επώασης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το είδος του μύκητα που προκάλεσε τον σχηματισμό χαρακτηριστικών συμπτωμάτων (μύκητες που μοιάζουν με ζύμη, μουχλιασμένοι ή μύκητες Candida) και από την κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Στην ανάπτυξή της, μια μυκητιασική λοίμωξη περνά από τρία στάδια:
- Στο αρχικό στάδιο παρατηρείται ερυθρότητα της πληγείσας περιοχής, ξηροδερμία και ξεφλούδισμα. Ο ασθενής εμφανίζει ήπιο κνησμό.
- Το μεσαίο στάδιο χαρακτηρίζεται από την εξάπλωση της μόλυνσης σε ολόκληρο το πόδι.
- Σε προχωρημένες μορφές, παρατηρείται βλάβη στις πλάκες των νυχιών, το δέρμα των ποδιών καλύπτεται με ρωγμές και η κεράτινη στοιβάδα διαχωρίζεται σε μεγάλα στρώματα.
Εάν δεν υπάρχει αιτιολογική θεραπεία, η μόλυνση εισέρχεται στο χρόνιο στάδιο. Χαρακτηρίζεται από εναλλασσόμενες υφέσεις και παροξύνσεις.
Διαφορική διάγνωση
Η διάγνωση της νόσου ξεκινά με εξέταση του ποδιού από δερματολόγο και λήψη ιστορικού. Με βάση τα αποτελέσματά τους, ο γιατρός συνταγογραφεί πρόσθετες εργαστηριακές εξετάσεις.
Πρέπει να γίνει:
- Απόξεση από την πληγείσα περιοχή και επακόλουθη μικροσκόπηση (με τη βοήθειά της επιβεβαιώνεται η μυκητιακή φύση της μόλυνσης).
- Σπορά του εξαγόμενου βιολογικού υλικού σε ειδικά θρεπτικά μέσα. Αποικίες παθογόνων μικροοργανισμών που αναπτύσσονται με αυτόν τον τρόπο καθιστούν δυνατό τον εντοπισμό του αιτιολογικού παράγοντα της νόσου και τον προσδιορισμό της ευαισθησίας του στα σύγχρονα αντιμυκητιακά φάρμακα. Με βάση αυτή την εργαστηριακή δοκιμή, συντάσσεται ένα θεραπευτικό σχήμα φαρμακευτικής αγωγής.
Οι μυκητιασικές δερματικές λοιμώξεις πρέπει να διαφοροποιούνται από τη λεύκη, τη σμηγματόρροια, την ψωρίαση, το συφιλιδικό λευκοδερμία και τη νευροδερματίτιδα. Για τους σκοπούς αυτούς, χρησιμοποιούνται εξέταση του δέρματος κάτω από λυχνία Wood's και PCR.
Πώς να καταπολεμήσετε τον μύκητα των ποδιών
Για την καταπολέμηση της μυκητιασικής λοίμωξης χρησιμοποιούνται τα ακόλουθα:
- αντιμυκητιακές αλοιφές?
- αντιμυκητιασικά σε δισκία.
- παραδοσιακή ιατρική.
Οι αλοιφές εφαρμόζονται στις πληγείσες περιοχές δύο φορές την ημέρα. πρώτα, το δέρμα των ποδιών πρέπει να ατμιστεί και να καθαριστεί από την κεράτινη στοιβάδα. Η διάρκεια λήψης των δισκίων καθορίζεται από τον θεράποντα ιατρό. Κατά κανόνα, η πορεία της θεραπείας για τα αρχικά στάδια της μόλυνσης δεν διαρκεί περισσότερο από ένα μήνα. Οι προχωρημένες μορφές αντιμετωπίζονται εντός έξι μηνών. Η παραδοσιακή ιατρική μπορεί να επιταχύνει σημαντικά τη διαδικασία επούλωσης. Οι γιατροί συνιστούν στους ασθενείς τους να λαμβάνουν υπόψη τις παρακάτω συνταγές.
Μπάνια με ξύδι και υπεροξείδιο του υδρογόνου. Πρέπει να ρίξετε νερό σε θερμοκρασία 37 βαθμών σε μια λεκάνη, να προσθέσετε 20 γραμμάρια επιτραπέζιο ξύδι σε αυτό, στη συνέχεια να βάλετε τα πόδια σας στο νερό και να τα ζεστάνετε εκεί για είκοσι λεπτά. Μετά από αυτό, πρέπει να αφαιρέσετε την κεράτινη στιβάδα με ελαφρόπετρα, να σκουπίσετε τα πόδια σας στεγνά και να καλύψετε τις πληγείσες περιοχές του δέρματος με διάλυμα υπεροξειδίου του υδρογόνου 3%. Στο τέλος της διαδικασίας, οι πληγείσες περιοχές λιπαίνονται με μια αντιμυκητιακή κρέμα που συνταγογραφείται από τον γιατρό.
Αλατόλουτρα και χυμό φελαντίνας. Τα πόδια αχνίζονται εκ των προτέρων σε αλατούχο διάλυμα (ένα κουταλάκι του γλυκού ανά λίτρο νερού) και στη συνέχεια λιπαίνονται με χυμό σελαντίνης που παρασκευάζεται από φρέσκα φύλλα και μίσχους γρασιδιού. Η διαδικασία τελειώνει με την εφαρμογή ενός αντιμυκητιασικού φαρμάκου.
Τα λουτρά σόδας (20 γραμμάρια σκόνης ανά δύο λίτρα νερού) μπορούν να ανακουφίσουν τη φλεγμονή και να τονώσουν την επούλωση των ελκών. Τα πόδια μαγειρεύονται στον ατμό για δεκαπέντε λεπτά, σκουπίζονται στεγνά με μια πετσέτα και αντιμετωπίζονται με αιθοτροπική αλοιφή.
Είναι σημαντικό καθ' όλη τη διάρκεια της θεραπείας να απολυμαίνετε σχολαστικά όλες τις επιφάνειες με τις οποίες έρχονται σε επαφή τα πονεμένα πόδια (παπούτσια, ρούχα, κλινοσκεπάσματα). Μετά τη θεραπεία των προσβεβλημένων περιοχών του δέρματος, πρέπει να πλύνετε καλά τα χέρια σας και στη συνέχεια να τα περιποιηθείτε με οποιοδήποτε υγρό αντισηπτικό. Η παραβίαση του αριθμού των φαρμάκων που λαμβάνονται και της δοσολογίας τους θα οδηγήσει σε αυξημένη ευαισθησία της παθογόνου μικροχλωρίδας, στην ανάγκη επέκτασης της θεραπείας και σε ορισμένες αλλαγές στα δισκία και τις αλοιφές.
Για να αποφευχθούν οι υποτροπές, είναι σημαντικό να αποφευχθεί η επαναμόλυνση. Φοράτε μόνο στεγνά παπούτσια, επιλέξτε κάλτσες από φυσικά υφάσματα και χρησιμοποιήστε μόνο προσωπικά αξεσουάρ πεντικιούρ.